Waarom stapt een Srebrenica-veteraan die al bijna twee decennia met advocaten tegen Defensie strijdt uiteindelijk over naar ons kantoor? Twee redenen vallen het meest op. Ten eerste vragen cliënten met PTSS om een specifieke, vaak heel persoonlijke benadering. Doordat Letselschade.com veel PTSS’ers bijstaat is er kennis en ervaring. De tweede en belangrijkste reden is dat in deze zaken een groot deel van het werk het vaststellen van de schade is. Dat neemt niet weg dat samenwerking met de advocatuur wel van groot belang is en deze veel eerder zou moeten worden ingezet.
De ervaring leert dat advocaten, experts en aansprakelijke partijen vaak eens in de zoveel tijd één lange brief met veel informatie in formele taal sturen aan hun cliënten. Zo’n schrijven is voor mensen die aan PTSS lijden onverteerbaar. De aandachtsspanne is vaak beperkt door het opgelopen trauma, wat dit soort communicatie onbegrijpelijk maakt. Meerdere korte en informele contacten leiden uiteindelijk tot een snellere informatievergaring en cliënten hebben het gevoel meer gehoord te worden.
In de meeste zaken is het vaststellen van de schade belangrijker dan de juridische procedures, zeker als de aansprakelijkheid al vaststaat. Dan is er geen sprake van een juridisch, maar van een financieel probleem. De materiële schade is vrijwel altijd lastig vast te stellen, zeker als er bijvoorbeeld veel ABP-voorzieningen en regelingen aan de orde zijn. Inkomensschade berekenen ligt sowieso al meer op het terrein van een rekenkundig expert. Zeker bij militairen en politie waar sprake is van ingewikkelde rechtspositieregelingen die betrekking hebben op pensioenregelingen, toeslagen en ga zo maar door. Die expertise heeft Letselschade.com in de loop der jaren opgebouwd.
Toch is de samenwerking van expert en advocaat essentieel. Het verloop van een PTSS-zaak kent drie fases. Het begint juridisch. Nadat er duidelijkheid is over aansprakelijkheid, vergoedingsplicht en causaliteit, is de tweede fase financieel expertisewerk. Een onderbouwde rapportage wordt opgesteld met reële uitgangspunten die voor de cliënt acceptabel zijn. Als dit is afgerond, volgt de meest cruciale fase: het komen tot een regeling.
Tijdens ‘de finale’ is de kracht van de samenwerking het meest helder. Een regeling in der minne is vaak de meest vruchtbare weg. Toch blijkt het vaak moeilijk om Defensie en/of de landsadvocaat te bewegen tot een voor een cliënt acceptabel voorstel zonder de directe dreiging van een procedure.
Vaak komt het pas tot een samenwerking tijdens die laatste fase. Het zou voor alle betrokken partijen een stap voorwaarts zijn als vanaf de start van een PTSS-zaak nagedacht wordt over het inrichten van zo’n samenwerking. Tijdens de eerste fase zou een expert bijvoorbeeld al kunnen fungeren als ‘filter’ tussen cliënt en advocaat. Tijdens de juridische discussie kan dan ook al een begin gemaakt worden met de inventarisatie en onderbouwing van de schade.
De voordelen van ‘samenwerking met voorbedachte rade’ zijn groot. Iemand die lijdt aan PTSS heeft over de hele looptijd van zijn dossier hetzelfde aanspreekpunt. Ook als er op meerdere rechtsterreinen procedures worden gevoerd door verschillende gespecialiseerde advocaten. Daarbij wordt voorkomen dat keer op keer een nieuw persoon zich een zeer lijvig dossier eigen moet maken. Dat draagt niet alleen bij aan het tempo van de behandeling, maar ook aan een besparing in de buitengerechtelijke kosten.
Samenwerken loont. Voor belangenbehartiger, advocaat, zelfs voor Defensie, maar boven dat alles is het een grote verbetering voor slachtoffers, die al met genoeg problemen te kampen hebben.